Stilte beklom het trappenhuis, stap voor stap. Marco wachtte in de auto tot de achterlichten van de sedan oplosten en liep toen naar zijn deur. Het toetsenbord accepteerde de nieuwe code die hij had geschreven. Het scharnier zong. De foyer verwelkomde hem met die dure leegte die alleen veiligheid zich kan veroorloven.
Hij stond heel stil en luisterde naar voetstappen die hij niet had gepland. Er was niets. Het huis was een gepauzeerd orkest. Hij sloot de deur, deed hem handmatig op slot en leunde achterover tot het eikenhout zijn schouderbladen raakte. De kat kroop uit de schaduw, stelde een vraag, accepteerde een antwoord en vergaf alles.