Er was geen contactnaam of foto. Alleen woorden: We moeten elkaar ontmoeten. Ik moet haar zien, de baby vandaag. De tijd dringt. Alsjeblieft. Ethan slikte hard. “Ik ken dit nummer niet. Ik heb het nog nooit gezien.” Zijn gedachten zochten naar familie, vrienden, iedereen die zinnen zo kon eindigen. Maar zijn geest bleef blanco.
“Weet je het zeker?” vroeg de rechercheur. “Absoluut,” zei Ethan. De agent maakte een aantekening en keek hem niet aan. “Dan moeten we overwegen dat ze misschien vrijwillig is vertrokken om deze persoon te ontmoeten.” De suggestie ging dwars door hem heen. Vrijwillig? Lina, uren na de bevalling, hinkend door ziekenhuisgangen? Het sloeg nergens op!