Ethan stond buiten het restaurant en staarde naar de overkant van de straat naar het kale bakstenen gebouw. Er bleef maar één beslissing over: teruggaan en het aan de politie vertellen, of de waarheid tegemoet lopen. Zijn handen verstrakten in zijn jaszakken. Hij ging niet naar huis zonder antwoorden. Deze keer niet.
Zijn telefoon zoemde. Het nummer van de beller gaf meteen aan dat het de politie was. Ze hadden waarschijnlijk zijn afwezigheid opgemerkt of iets nieuws gevonden. Hij liet even overgaan, verzamelde zijn gedachten en nam toen op. Hij vroeg, met alle autoriteit in zijn stem die hij maar kon opbrengen: “En?”