Ethan volgde haar door een stille gang met gesloten deuren. De lucht werd zwaarder, de stilte werd alleen onderbroken door het zachte gerammel van een kar in de verte. Zijn hartslag suisde in zijn oren. Ze stopte bij een deur aan het einde. “Ze is binnen,” mompelde de vrouw.
Ethan stapte naar binnen en bevroor. Lina zat in een stoel, hun dochtertje gebundeld in haar armen. Tranen stroomden ongecontroleerd over haar gezicht. Op het bed naast haar lag een oudere man, met gesloten ogen en een bleke huid. Een stilte in de kamer kondigde de definitieve dood aan.