Zo zaten ze een lang moment – vader, moeder en kind – naast de man die haar leven in gelijke mate had gevormd en achtervolgd. Ethan had nog honderd vragen, maar één antwoord was duidelijk genoeg: Ze was niet van hem weggelopen en dat was ze ook niet van plan. Voor nu was dat het enige dat telde.
Toen ze uit het bejaardentehuis stapten, het gewicht van het verdriet nog steeds op hun schouders drukkend, legde Ethan zijn hand om die van Lina. De stad bewoog onverschillig om hen heen, maar hij wist dat hun belofte het belangrijkst was – geen leugens meer, geen schaduwen meer. Alleen waarheid, liefde en samen opnieuw beginnen.