Deur 34 kraakte met tegenzin open. De ruimte rook vaag naar stof en motorolie. Kartonnen dozen stonden langs de muren, netjes opgestapeld alsof Daniel er vaak op bezoek was geweest. Maggie stapte naar binnen, haar adem stokte. Dit leek weloverwogen en gecureerd. Hij had deze verborgen kamer zorgvuldig gebouwd.
Ze knielde bij de dichtstbijzijnde doos en tilde het deksel met trillende vingers op. Binnenin lagen grootboeken vol getallen, keurige kolommen in Daniels handschrift. Op elke pagina stonden data van tientallen jaren, elke berekening was precies. Maggie fronste en ging met haar vingers langs de inkt. Hij had een boekhouding bijgehouden waarvan ze het bestaan niet wist.