Aan de achterkant van het apparaat zat een klein kastje, het messing glinsterde zwak onder het tl-licht. Maggie gebruikte de sleutel. Binnenin, netjes opgevouwen, zat een verzegeld dossier met Daniel’s handschrift erop: Voor Margaret. De aanblik benam haar de adem. Ze drukte de map tegen haar borst, onwillig om hem daar te openen.
Met bonzend hart sloot ze het apparaat weer. De map bleef zwaar in haar handtas zitten toen ze naar huis reed. Ze kon de angst niet van zich afschudden dat er bewijs van verraad in zat: een andere familie, schulden of een criminele onderneming. Daniels laatste woorden kwamen terug, zowel belofte als bedreiging: “Het spijt me. Je zult zien.”