Een andere envelop bevatte brieven, niet aan haar gericht maar verzegeld met Daniels initialen. Ze streek met haar duim over het papier, bang om ze te openen. Haar gedachten raasden – waren deze aan iemand anders geschreven, een andere vrouw, een verborgen familie? Tranen vertroebelden haar zicht terwijl de angst wortel schoot.
Maar tussen de enveloppen lag een foto van Daniel alleen, zacht glimlachend, tientallen jaren jonger. Op de achterkant had hij in zijn keurige schrift geschreven: “Voor de toekomst, altijd voor jou.” Maggie drukte de foto tegen haar lippen, verwarring en verlangen botsten.