De laatste woorden van haar man waren “Het spijt me. Je zult wel zien.” Ze had niet verwacht wat er daarna kwam..

Ze vond ook betalingsbewijzen – hier en daar een gat van een paar maanden waar hij extra betalingen had gedaan. Het was alsof Daniel een inhaalslag had gemaakt, schuldeisers afbetaalde waar mogelijk. Het was een rommelig plaatje: er waren schulden, maar ook plannen. Waarom het haar niet vertellen? Waarom de geheimzinnigheid?

Op de begrafenis mompelden bekenden theorieën terwijl ze servetten vouwden. “Misschien schaamde hij zich dat hij schulden had gemaakt,” fluisterde een vriend. Een ander suggereerde een geheime minnaar. Maggie knikte bij hun condoleances. Ze liet de woorden achter haar rug als ruis over zich heen spoelen.