Buren keken met morbide belangstelling toe hoe Maggie een ontmoeting had met trustees en advocaten. “Arm ding,” mompelde iemand. “Hij liet haar achter met de brokken.” Het verhaal verhardde zich in de publieke verbeelding: Daniel de geheimzinnige, Maggie de verradene. Van binnen voelde ze de woorden als hechtingen die aan een wond trokken die maar niet dicht wilde gaan.
S Nachts droomde ze van een grootboek dat openging als een mond en hun leven in zijn geheel opslokte. Ze werd wakker met de sensatie van de polsslag van iemand anders in huis. Haar leven stond op zijn kop en soms kon ze het niet helpen om bitter boos te zijn op de man die haar verlaten had.