Binnenin lag een stapel ingebonden papieren en een verzegelde envelop met de tekst Voor Margaret – Laatste instructies. Haar handen trilden toen ze de envelop losrukte. De geur van Daniels handschrift – die vertrouwde inkt en die keurige streken – maakte haar bijna overstuur. Ze hield de envelop met trillende handen vast.
In de laatste doos lag een dikke stapel documenten. Maggie’s adem stokte toen haar ogen op de eerste pagina vielen: een trustakte op haar naam. De cijfers vervaagden door de tranen – een bedrag zo groot dat het onmogelijk leek, in stilte vergaard gedurende tientallen jaren zonder haar medeweten.