De laatste woorden van haar man waren “Het spijt me. Je zult wel zien.” Ze had niet verwacht wat er daarna kwam..

De brief ging verder: “Met de hulp van Carver hebben we een plan bedacht zodat de trust die ik op jouw naam heb staan niet opgeëist kan worden door schuldenaren. Na de periode van twaalf maanden kunnen eisers geen aanspraak meer maken op mijn geld. We moesten er echter voor zorgen dat je deze maas in de wet niet per ongeluk aan iemand zou onthullen.”

De pagina ging verder en sloot uiteindelijk af met: “Ik kon niet toestaan dat je je leven in armoede of ellende zou doorbrengen. Ik plaatste deze muur om je tijd te geven – om de wet onze schulden te laten vereffenen, om de geruchten de kop in te drukken en zodat wat overbleef van jou zou zijn zonder angst of rechtszaak. Vergeef me.” Hij ondertekende het, en onder zijn handtekening, in kleinere letters: “Ik hield van je. Ik hou nog steeds van je.”