De laatste woorden van haar man waren “Het spijt me. Je zult wel zien.” Ze had niet verwacht wat er daarna kwam..

Tranen vertroebelden haar zicht. Onder de brief lagen documenten die een trustfonds op haar naam bevestigden, rekeningen die in tientallen jaren zorgvuldig waren opgebouwd. Het enorme bedrag verbijsterde haar. Daniel, die altijd beweerde over bescheiden middelen te beschikken, had een verborgen zekerheid voor haar opgebouwd – een erfenis in het geheim.

Haar handen trilden toen ze door de papieren bladerde. Elk grootboek bevestigde het: Daniel had dit jarenlang opgebouwd, langzaam, gestaag. Terwijl zij geloofde dat hun leven bescheiden was, had hij in stilte gepland, haar afgeschermd van zowel de last als de verleiding om het uit te geven.