Allebei weg. De woorden troffen hem als een koude tocht door een open raam. “Weet je waar ze heen zijn?” vroeg hij, hoewel hij het antwoord al wist. “Ik ben bang van niet,” zei ze zacht. “Ik hoop dat ze in orde zijn.”
Evan bedankte haar en stapte weg, zijn hart bonkte. Lara was hier geweest. Mira was hier geweest. Nu waren ze er geen van beiden meer. De vragen liepen door elkaar totdat hij angst en verwarring niet meer van elkaar kon scheiden.