Uren gingen voorbij in een dikke, drukkende stilte. Hij dwaalde door het huis, stopte af en toe om een trui aan te raken die nog steeds naar haar shampoo rook of een blik te werpen op een halfgelezen boek dat ze op het bijzettafeltje had laten liggen. Elk bekend voorwerp verscherpte de pijn in hem.
Toen de telefoon eindelijk weer ging, was de kamer al in de schemering verzonken. Evan nam op voordat de eerste trilling was afgelopen. De toon van de agent was vast, maar droeg een ernst met zich mee die elke spier in zijn lichaam aanspande.