Evan voelde de kamer kantelen. “Haar vader? Hij is… hij is vrij?” Voordat Mira kon antwoorden, stapte de vrouwelijke officier binnen. “We hebben het onderzocht nadat we met Lara en Mira hebben gesproken. Hij is al een tijdje vrij,” zei ze gelijkmatig. “Maar hij woont enkele uren verderop. Geen reizen, geen contact, geen indicatie dat hij in de buurt van deze stad is geweest.”
Mira’s kaak verstrakte. “Dat weerhield haar lichaam er niet van zich te herinneren hoe het voelde toen hij dat wel deed.” Lara keek eindelijk op. Tranen kleefden aan haar wimpers. Haar stem kwam nauwelijks boven een fluistering uit. “Was jij het?” De vraag kwam harder aan dan welke beschuldiging dan ook. Evan’s adem stokte.