Haar rol in Joe’s redding had een sprankje hoop gebracht in een nijpende situatie en de dankbaarheid van zijn familie was een schrijnende herinnering aan het verschil dat medeleven en actie kunnen maken. Sophia knikte en voelde een diepe golf van empathie toen ze Emily’s hand vastpakte. Haar hart deed pijn door de intensiteit van het moment, maar ze wist een geruststellende glimlach tevoorschijn te toveren.
“Ik ben blij dat ik kon helpen,” zei ze zacht. “Het komt goed met hem.” Haar woorden waren bedoeld om troost te bieden, zowel aan Emily als aan haarzelf. Toen ze zag dat Joe gestabiliseerd was en op weg was naar het ziekenhuis, gaf dat een gevoel van opluchting dat hielp om de last van haar eerdere schuldgevoelens te verlichten.