Ze dacht na over hoe de bereidheid van één persoon om te handelen de loop van het leven van een ander kon veranderen, waardoor een anders sombere uitkomst veranderde in een verhaal van hoop en menselijkheid. Het contrast tussen de onverschilligheid waarvan ze getuige was geweest en de reactie die ze uiteindelijk had uitgelokt, was opvallend.
Het onderstreepte voor haar de diepgaande kracht van empathie en actie. Sophia overwoog het rimpeleffect van haar acties, hoe haar beslissing om tussenbeide te komen niet alleen Joe had kunnen redden, maar ook anderen had aangezet om hulp te bieden en zo de passieve observatie die de scène had gedomineerd te doorbreken.