Daniel bestudeerde haar een tel langer. Netjes gekapt, midden dertig. Designer jas. Een herbruikbare koffiemok in de zak van de stoel. Hij kon haar muziek niet horen, maar aan de intensiteit van haar geblader te horen, was het waarschijnlijk een podcast over waargebeurde misdaad of een vijfdelige docuserie over burn-out op het werk. Zoiets “rustgevends”.
Ze zag eruit als iemand die beter zou moeten weten. De trein rommelde lichtjes toen hij snelheid begon te maken, het landschap buiten begon zich uit te strekken en te vervagen. Kantoorgebouwen maakten plaats voor parkeerplaatsen. Toen bomen. Toen naar weidse, open velden.