Hij zette de lege beker op het dienblad, legde zijn hoofd zachtjes tegen het koele glas van het raam en sloot zijn ogen. De trein denderde gestaag verder. Er kwamen geen trappen meer. Niet één. Toen de trein tot stilstand kwam, begonnen de passagiers naar buiten te lopen.
Daniel stond op, streek zijn jas glad en voegde zich bij de langzame stoet door het gangpad. Toen hij de rij van de jongen passeerde, keek de moeder hem niet aan. Haar gezicht was rood, haar kaak strak. Ze concentreerde zich op het stoppen van tissues in een tas die niet meer goed sloot.