Het station gonsde al toen Daniel die ochtend aankwam. Gezinnen met roltassen. Toeristen die foto’s maakten van oude bewegwijzering. Een man met een Bluetooth-headset ijsbeerde alsof de vloertegels van hem waren. Daniel stond aan de zijkant en keek toe hoe de menigte zich verdichtte rond het vertrekbord, wachtend tot trein 219 – Northeast Express zou verschijnen.
Toen het perron eindelijk werd aangekondigd – spoor 8 – ging hij met een kleine rilling van anticipatie naar beneden. Dit was het dan. Het eerste in dagen waar hij controle over had. Zijn eigen kleine ontsnappingscapsule op stalen rails.