Ze knikte. Samen liepen ze de oprit op. Het huis was bescheiden maar goed onderhouden, met bloempotten langs de ramen en windgongen die rinkelden bij het licht van de veranda. Maya’s maag draaide zich bij elke stap om. De detective belde aan. De deur ging even later open.
Aiden stond daar – levend, gezond en zichtbaar verbijsterd. Zijn ogen gingen van Maya naar de rechercheur en toen weer terug. “Maya?” zei hij, ademloos, bijna als een reflex. Achter hem, een tengere vrouw stapte in zicht.