Aiden’s kalmte brak. “Maya, alsjeblieft,” zei hij snel, terwijl hij naar voren stapte. “Het is niet… het is ingewikkeld. Je begrijpt het niet…” “Nee,” zei Maya, nu steviger. “Dat mag je niet doen. Ik heb mijn carrière voor jou opgegeven. Mijn gezondheid. Je verdween op het moment dat je me niet meer nodig had.”
De vrouw draaide zich scherp naar hem toe. “Is dit waar?” Haar stem was nauwelijks hoorbaar. Aiden keek haar aan, maar er waren geen leugens meer in hem die stand konden houden. Zijn mond ging open en dicht, zijn gezicht verviel in schuldgevoel. Hij zei niets.