Tranen welden op in de ogen van de vrouw. Haar handen trilden terwijl ze de rand van de deur vastgreep. “Ik kan niet,” mompelde ze, terwijl ze van hen weg stapte. “Ik kan je niet eens aankijken.” Ze liep langs Maya, langs de detective, langs de veranda – de trap af, de oprit af en door de poort naar buiten zonder ook maar één blik achterom te werpen.
De stilte die ze achterliet was zwaar. De rechercheur wendde zich tot Aiden. “Je bent gemeld bij de medische raad. Je werkgever is op de hoogte gesteld. Strafrechtelijke vervolging zal volgen.” Aiden ging niet in discussie. Hij stond daar alleen en keek toe hoe de rotzooi die hij had gemaakt hem eindelijk te pakken kreeg.