Eén vrouw zei dat ze een paar nachten geleden diep gegrom achter haar schuurtje had gehoord, maar ging ervan uit dat het de hond van haar buren was. Een ander zei dat haar vuilnis halverwege de steeg was gesleept en dat ze dacht dat het tieners waren, maar misschien was dat niet zo.
Het was niet meer alleen Lisa. De buurt was onrustig. Die avond zat Lisa met haar rug tegen de reling van de veranda naar het gras te staren. Haar telefoon zoemde. Het was Caleb. Ze had hem al maanden niet gesproken, maar ze waren samen opgegroeid.