Toen hij de koude nacht in stapte, steeg het geluid van de golven zwakjes achter hem op, constant als adem. Ergens in de duisternis achter de dokken wachtte de ketting en hij wist dat hij tegen de ochtend terug zou zijn.
De ochtend kwam grijs en langzaam, het soort dageraad dat de zee eruit liet zien als blik. Elias bewoog zich doelgericht langs de kade, zijn adem galmend in de koude lucht. Hij laadde zijn uitrusting op de boot: zuurstoftanks, een masker, zwemvliezen, een waterdichte lamp en een klein sonarapparaat dat nog vaag naar olie rook.