De meeuwen cirkelden boven hem, huilend als waarschuwingen waar niemand ooit naar zou luisteren. Hij maakte de laatste riem vast toen er voetstappen achter hem klonken. “Wil je echt terug naar buiten?” Elias draaide zich om. Een man stond een paar stappen verderop, mager en verweerd, zijn gezicht gekreukt van jaren op zee. In zijn ogen stond echter iets rauws, iets zoekends.
“Hangt ervan af wie het vraagt,” zei Elias. “Zijn naam is Edwin.” De man stapte dichterbij. “Je was gisteravond in de bar. Ik hoorde je praten met Collins.” Elias knikte. “Dus jij bent degene die niet bij het water mag komen.” Edwins kaak spande zich.