Ze volgden de lijn bijna anderhalve kilometer, de zon glinsterde op het wateroppervlak als glasscherven. Hoe verder ze kwamen, hoe zwaarder de lucht leek te worden. Een diepe, bijna onmerkbare trilling kroop door de romp, constant en ritmisch, alsof de zee een hartslag had.
Edwin keek om, maar zei niets. Elias stelde de gashendel bij, maar de trilling werd alleen maar erger en pulseerde nu in zijn borst in plaats van in zijn handen. Hij ademde langzaam uit, probeerde niet te laten merken dat hij er last van had.