Hij richtte zijn zaklamp naar beneden. De straal verdween nog voor hij de bodem had bereikt. Zijn meter gaf tachtig voet aan, toen negentig, en nog steeds was er niets dan duisternis. Edwin zweefde naast hem, rustig ademhalend, zijn ogen gericht op de ketting.
Elias gebaarde dat ze terug moesten keren, maar Edwin wees naar de afgrond. De ketting viel niet zomaar naar beneden, maar boog lichtjes naar een donkere opening die in de rotswand was uitgehouwen. Een grot. Elias voelde zijn maag kronkelen.