De mond was smal, nauwelijks breed genoeg voor een duiker om er doorheen te gaan, en hij leek eindeloos door te gaan. Hij zwaaide met zijn zaklamp over de ingang. De straal reikte maar een paar meter voordat hij vervaagde in een dikke, groene mist van slib.
Hij schudde scherp zijn hoofd, ten teken dat hij zich moest terugtrekken. Maar toen hij zich omdraaide, kwam Edwin al in beweging. De jongere man schoot weg met een uitbarsting van bellen, vinnen doorsneden het water terwijl hij naar de grot gleed. Zijn licht verdween naar binnen nog voordat Elias door zijn ademautomaat kon schreeuwen.