Elias maakte de zijne los en drukte het mondstuk naar hem toe. “We zullen delen,” zei hij streng. “Jij trekt het eerst.” De man schudde zwakjes zijn hoofd. “Nee…” “Niet tegenspreken,” kapte Elias hem af. Hij trok de riemen om de schouders van de oude man aan en zorgde ervoor dat het masker goed vastzat. “Blijf tussen ons in staan. Adem als ik op je arm tik.”
Edwin zweefde naast hen, zijn ogen gleden van zijn vader naar de smalle watertunnel voor hem. “We hebben niet lang meer,” zei hij, zijn stem trillend door het masker. “Onze tanks staan bijna droog.” “Dan gaan we nu,” antwoordde Elias.