Helen zette het fornuis uit en bedekte de pannenkoeken met een handdoek. De lucht rook zoet en verkeerd, als een muf feest. Die nacht lag ze wakker en staarde naar het plafond. Misschien had Lisa het echt druk. Misschien zou ze morgen bellen. Maar diep van binnen fluisterde een klein stemmetje de gedachte die ze niet wilde benoemen, dat dit helemaal niet over druk ging.
Het ging over vergeten worden. De dagen na Jake’s verjaardag gingen voorbij in een vreemde stilte. Helen probeerde ze te vullen met kleine dingen, haar planten water geven, dezelfde lading wasgoed twee keer opvouwen, de tafel dekken ook al kwam er niemand. Ze zei tegen zichzelf dat Lisa het vast druk had, dat de kinderen waarschijnlijk naschoolse programma’s hadden.