Er zaten de gebruikelijke dingen in: een klein notitieboekje, een pakje tissues, bonnetjes van de supermarkt. Niets alarmerends. Ze ademde uit, een mengeling van opluchting en schuldgevoel. Maar toen ze dieper greep, stootten haar vingers op glanzend papier. Ze trok het eruit. Het was een brochure over onroerend goed. Bovenaan stond in heldere letters “Nieuw begin. Vredige buurten. Ruimte om te groeien
De foto toonde een modern herenhuis met witte muren en een gesnoeide heg aan de voorkant, het soort huis waarvan Lisa altijd zei dat ze het “ooit” zou willen Helen draaide de foto om, op zoek naar details. De datum in de hoek was recent, slechts twee weken oud. Haar hartslag versnelde. Had Lisa naar huizen gekeken? Zonder het haar te vertellen?