Helen stond daar even in de stilte, terwijl ze de randen van de paniek voelde binnensluipen. Ze draaide zich terug naar de straat, net toen mevrouw Patel van de overkant zwaaide vanuit haar tuinslang. “Goedemorgen, Helen!” Helen forceerde een glimlach. “Goedemorgen. Heb je Lisa of de kinderen onlangs nog gezien?” Mevrouw Patel hield haar hoofd schuin, nadenkend.
“Oh, ja. Afgelopen weekend, denk ik. Ze vertrokken zaterdagochtend vroeg met veel bagage. Ze zeiden dat ze op reis gingen. Het klonk alsof ze er even tussenuit moesten.” Helen’s keel verstrakte. “Een reisje?” Mevrouw Patel knikte vrolijk. “Dat is wat ze zeiden. Ik dacht al dat je het wist, ze leken een beetje haast te hebben.” Helen probeerde te glimlachen, hoewel haar gezicht houterig aanvoelde.