“Ja, dat was ik vast vergeten,” mompelde ze. Toen ze terugdraaide naar haar auto, leek de wereld een beetje te vervagen. Een reis, dacht ze verdoofd. Maar waarom wilde Lisa het haar niet vertellen? Waarom niet eens een sms’je? Tegen de tijd dat ze thuis was, was haar ongerustheid veranderd in zelftwijfel.
Ze speelde elk gesprek na, elk klein moment van spanning. De dag van de vaas, de blik in Lisa’s ogen, de koele toon in haar stem. Misschien was ze te ver gegaan. Misschien was dit haar schuld. Die avond zat ze aan de keukentafel met de brochure nog naast haar theekopje. Het huis was stil, op het vage tikken van de klok na.