“Heb ik dit gedaan?” fluisterde ze. Maar de lucht, net als het huis, had geen antwoord. Die nacht voelde het alsof het huis zijn adem inhield. De stilte was niet vredig meer, het was dik, onnatuurlijk, een stilte die gewicht had. Helen zat aan de keukentafel, de vastgoedfolder opengeslagen naast haar mok koud geworden thee.
De lachende foto van het nieuwe huis staarde haar aan, helder en hol. Ze bleef maar denken aan het woord dat vetgedrukt bovenaan stond: Nieuw Begin. Haar vingers trilden toen ze de letters overtrok, haar gedachten draaiden rondjes. Misschien was ik te controlerend. Misschien heeft het vaasincident haar meer van streek gemaakt dan ik dacht.