Toch liet elke verbroken belofte een stille barst achter. Die donderdagmiddag was het huis vol gelach. Emma en Jake bouwden een fort in de woonkamer terwijl Helen in een pot stoofvlees roerde. “Lunch over tien minuten,” riep ze. “Bijna klaar!” Riep Emma terug. Jake voegde eraan toe: “Nana, kijk! We hebben een tunnel gemaakt!”
Helen glimlachte en liep naar haar toe om hun creatie te inspecteren. De kussens waren te hoog opgestapeld en een van haar antieke vazen, een cadeau van haar overleden man, stond gevaarlijk dicht bij de rand van de tafel. “Voorzichtig, lieverd,” zei ze zachtjes, terwijl ze de vaas op zijn plaats zette. Maar Jake reikte tegelijkertijd, gretig om te helpen, en de vaas gleed weg.