Noah verspilde geen seconde. “Waarom beweegt King niet?” vroeg hij dringend. “Hij is al de hele dag zo. Hij kijkt ons niet eens aan.” Ben ging rechtop zitten en bedekte zijn ogen met één hand terwijl hij de leeuw bestudeerde. Zijn gezicht verstrakte. “Hmm. Ik denk dat je gelijk hebt, Noah.” Hij wierp Daniel een snelle blik toe voordat hij eraan toevoegde: “Ik zal eens met het team praten en kijken wat we kunnen doen.”
De volgende dagen keerden Noah en Daniel vaker terug naar het verblijf dan voorheen. Elk bezoek ging gepaard met dezelfde zware stilte. King verliet de hoek nooit. Hij lag daar, met vernauwde ogen en een scherpe staartbeweging als een andere leeuw in de buurt durfde te komen.