Maar toen gleed Margarets blik naar de donkere gedaante onder hem. Het moment verbrak. King spande zich aan en krulde zich er nog steviger omheen, een snauw scheurde uit zijn keel die zo scherp was dat het door het glas heen trilde. Margaret bevroor, herkende de grens die ze niet kon overschrijden.
Ze ging langzaam rechtop staan en stapte met kalme autoriteit achteruit. “Hij vertrouwt me genoeg om te luisteren,” zei ze rustig tegen het personeel, “maar niet genoeg om me bij dat ding te laten. Wat hij ook bewaakt, het is belangrijker voor hem dan eten, troost… zelfs voor mij.”