Daniel zuchtte en zocht naar de juiste woorden. Hij wilde de zorgen van zijn zoon wegnemen, maar hij kon de holle put in zijn eigen borstkas niet negeren. Hij forceerde een glimlach. “Weet je wat, we controleren het nog een keer voordat we vertrekken. Misschien is hij dan al wakker en loopt hij weer te pronken zoals altijd.”
Maar toen ze een uur later terugkwamen, lag King er nog steeds. Bewegingloos. Zijn gouden manen bewogen alleen als de wind door het verblijf gierde. Noah’s stem was klein maar vast. “Pap… hij is niet in orde.”