De eerste speculaties van zijn assistenten leunden in de richting van de mogelijkheid van een eigenaardig geval van verdwijnende tweeling. Dit fenomeen houdt in dat de ene tweeling de andere absorbeert tijdens de vroege stadia van de zwangerschap, wat er soms toe leidt dat de overlevende tweeling twee sets DNA draagt. Zulke gevallen leidden er echter zelden toe dat de geabsorbeerde tweeling jaren later verder groeide binnen de overlevende broer of zus.
Toen het medische team dieper in dit medische raadsel dook, concludeerden ze dat Rohan’s geval een geval was van een uiterst zeldzame aandoening die bekend staat als Fetus-in-fetu. Deze aandoening wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een tweeling in het lichaam van de ander. Historisch gezien was het een zeldzaamheid van een dergelijke omvang dat er slechts één gedocumenteerd geval was in de late 19e eeuw, waar een moeder dacht dat ze te vroeg was bevallen van haar kind, om vervolgens te ontdekken dat het haar onontwikkelde tweeling was. Het besef dat ze getuige waren van deze buitengewone medische toestand was even verbazingwekkend als verontrustend.