Zijn hersenen worstelden om de enormiteit van deze openbaring te bevatten, waarvan de implicaties zijn begrip van zijn eigen bestaan voor altijd zouden veranderen. De werkelijkheid die hij ooit kende werd nu overgoten met een griezelig verhaal dat de wetten van de natuur leek te tarten.
Terwijl zijn lichaam langzaam herstelde van de fysieke beproeving, werd Rohan in een emotionele storm gestort. Hij zat vaak te staren naar het vervagende litteken dat zijn buik doorsneed, een tastbaar symbool van een ervaring die zo fantastisch was dat het leek alsof hij rechtstreeks uit een sciencefictionroman was geplukt. Elke keer dat zijn vingertoppen over de genezende wond streek, was dat een harde herinnering aan een realiteit die te onwerkelijk was om te verteren.