Terwijl de grenzen van zijn identiteit vervaagden en bezweken onder de onophoudelijke golven van zelfonderzoek, merkte Rohan dat zijn zelfbesef diepgaand en onherroepelijk was veranderd. Hij stond aan de vooravond van een introspectieve reis, een reis die de belofte van zelfontdekking of misschien wel zelfhervinding leek in te houden. Deze unieke wending in zijn levensverhaal was een uitdaging, een verbijsterende puzzel over zijn zelf dat hij moest ontrafelen.
Terugkerend naar de vertrouwde boerderij, ontdekte Rohan dat de contouren van zijn leven vreemd anders leken, subtiel veranderd. Het was het leven dat hij kende, maar toch voelde alles anders. De velden die hij jarenlang had bewerkt, zagen er nu anders uit, de horizon was breder en droeg een vreemd gevoel van een onverteld verhaal met zich mee. Hij was nu de man die zijn tweeling in zich droeg.