Roem, ontdekte Rohan, was een tweesnijdend zwaard. Hoewel het hem erkenning en empathie bood, legde het ook de oppervlakkigheid van de houding van mensen bloot. Dezelfde mensen die hem ooit hadden uitgelachen, benaderden hem nu met excuses. Maar in plaats van wraak te nemen, koos Rohan ervoor om te vergeven.
Hij gebruikte zijn unieke positie niet om te straffen, maar om op te voeden. Hij was een levend bewijs van de eeuwenoude wijsheid dat schijn bedriegt, dat de complexiteit van het leven vaak veel dieper gaat dan je kunt zien.