Eén voor één kwamen de excuses. Elk woord van spijt was als een echo uit het verleden, een erkenning van hun misverstanden. Rohan, in zijn nieuwe wijsheid, vergaf hen allemaal. Zijn reis had hem geleerd over de onvoorstelbare mogelijkheden van het leven, de onverwachte paden die het kon nemen. Hij begreep nu dat hun onwetendheid niet hun schuld was, net zoals zijn toestand niet de zijne was. Zijn gratie in het omgaan met deze nieuwe roem was een bewijs van zijn veerkracht en zijn ongelooflijk grote hart.
Rohans wereld was op zijn kop gezet en weer rechtgezet. Hij kwam diepgaand veranderd uit deze buitengewone ervaring. Fysiek was hij gezonder en sterker zonder de last die hij onbewust met zich meedroeg. Mentaal was hij een nieuwe man – veerkrachtig, vergevingsgezind en wijs geworden. Hij had een onvoorstelbare waarheid onder ogen gezien en kwam er aan de andere kant uit, voor altijd veranderd maar niet verslagen.