Bij het doorzoeken van de reddingsdossiers vond ze een oude foto: arbeiders slepen een brancard langs gebroken rotsen. In de hoek stond op een half onder de modder bedolven bordje Marlin Ridge Mine-Restricted. De naam deed haar huid kriebelen. Iets in zijn eerste vervormde lettergrepen had geklonken als “Marlin.” Misschien was het toch geen toeval geweest.
Helen sloot de plaat en opende een nieuw notitieblok op haar bureau. Bovenaan schreef ze: Aantekeningen van patiënt 4211. Daaronder begon ze een lijst te maken van zijn fragmenten, zijn gebaren, hun patronen. Ze wist niet zeker waarom ze er zoveel om gaf, maar nieuwsgierigheid was stilaan veranderd in iets dat dichter bij verantwoordelijkheid stond.