Terug in de zuidelijke weide keek George met ingehouden adem toe hoe Luna hen zag naderen. Tot zijn opluchting liet Luna een enthousiaste gil horen en kwispelde opgewonden met haar staart, dolgelukkig om herenigd te worden met de wolvenpup die ze zo fel had beschermd.
Op dat moment wist George dat hij de juiste keuze had gemaakt. Deze ongewone maar ontroerende band tussen een hond en een wolvenpup kon niet verbroken worden. De pup had zijn plaats op zijn boerderij gevonden en George zou de verantwoordelijkheid op zich nemen om er de rest van zijn leven voor te zorgen.