“Je bent niet de eerste die komt graven over David Armitage,” zei ze zacht. “Maar het is jaren geleden dat iemand ernaar vroeg.” Met een zucht leidde ze Margaret de smalle trap af naar de archiefruimte.
Stofdeeltjes zweefden in het schemerige licht toen mevrouw Hanley een kar met microfilmrollen naar buiten rolde. “De zaak Armitage heeft deze stad maandenlang op stelten gezet,” legde ze uit. “Sommigen zwoeren dat hij vermoord was. Anderen fluisterden dat hij schulden had ontdoken. Niemand wist het echt. Het eindigde gewoon.”