In de dagen die volgden, was Margaret als een hond die naar zijn bot graaft. In de verhalen van maart 1985 werd hij voor het laatst gezien toen hij The Iron Lantern verliet, een bar die niet meer bestond. Hij kwam die avond nooit thuis.
Wat haar het meest opviel was de tijdlijn. De aangifte van vermissing was gedaan op 12 maart en het briefje was gedateerd op 03 maart 1985. Het klopte allemaal. David was niet zomaar verdwenen. Hij had iets gepland, een reis, misschien een ontsnapping, lang voordat iemand het doorhad.