Margaret knipperde met haar ogen. “Ik?” Evelyns lippen persten zich dun, kromden zich toen in de flauwste glimlach. “Ik kan je een beetje betalen. Genoeg voor benzine, misschien eten. Als je de grens over zou gaan, vragen stellen. Zoek uit wat er van David geworden is. Ik moet weten of hij het heeft gehaald, zelfs als hij nooit is teruggekomen.”
Margaret aarzelde, de envelop nog steeds open tussen hen in. “Ik ben geen detective,” zei ze zachtjes. “Ik red het nauwelijks zelf. Ik had gewoon een auto nodig.” Evelyns ogen verzachtten. “Des te meer reden. Je hebt geen agenda, geen invalshoek. Alleen nieuwsgierigheid en misschien genoeg koppigheid om verder te gaan dan ik zou kunnen.”